İsmail TUTMUŞ

 Kütahya'nın Şaphane ilçesinde doğdum. Benim doğduğum ve büyüdüğüm yerler dağlar ile kaplıydı. Şaphane'de Akdağ, büyüdüğüm yer Gediz'de Ege Bölgesi'nin en yüksek dağı olan Murat Dağı etrafımızı sarmıştı. Bu yüzden deniz benim için her zaman özlem duyduğum ve özgürlük hissi veren bir olgu olmuştur.

İstanbul boğaz köprüsünü tv görüp, çocukluktan beri boğaz köprüsünden Avrupa yakasına geçmeyi çok uzak bir hayal olarak görüyordum. Kim bilirdi ki; yuva kuracağım kadının bu şehirden olacağını ve köprüden gelin arabası ile gececeğimi. Bize uzak olan şeyleri ulaşılmaz gibi görüp, gözümüzde büyütmenin ne denli yanlış bir düşünce olduğunu bir kez yaşıyarak görüyordum. İşte bu düşünceler ile Avrupa şehri, sahil kenti Tekirdağ ilini tercih ettim. 1991 yılında Tekirdağ Mes. Yük Okulunun ilk Makina Bölümü mezunları olacaktık bunun yerdiği heyecan ile yola koyuldum.

İlk kez şehir dışına çıkmanın verdiği bir heyecan ile çocukluk hayalim olan boğaz köprüsü üzerinden geçerek Tekirdağ’a ulaştım. Meslek Yüksel Okuluna geldiğimde tam bir hayal kırıklığı yaşadım. Çok daha farklı bir okul canlandırıyordum. Fakat müze niteliğinde bir bina çıktı karşıma. Bu şoku atlatmadan ikinci bir şok kalacağımız yerdi. Kredi yurtlar ve öğrenim yurdu tarlanın ortasında farelerin cirit attığı yola oldukça uzak bir yerdeydi. Ama yurttan denizin görmesi tüm olumsuzlukları silip atmama yetmişti.

Sabır eden derviş muradına ermiş diye boşuna dememiş atalarımız.

Sırası ile once Dereağzındaki barakalara geçtik. Çok sevinmiştik çünkü fakülteliler ile birlikte aynı barakalardaki dersliklerde eğitime devam edecektik. Makina bölümü olarak 48 erkek ile dolu bir sınıfı fakülteli kızların bulunduğu bir yere göndermişlerdi.

Ardından şu anki yerinde bulunan Değirmenaltındaki yeni binaya geçişimiz. Yeni bina için çok çalıştık. Dünya bankası kapsamında olduğundan Torna tezgahları, Freze, matkap bir çok Makina gelmişti. Tüm bu makinaları ilk mezunları olarak biz taşıyıp, bizler yerleştirmiştik.

2 yıllık zaman nisan yağmurları gibi çabucak geçivermişti. Çok güzel ve sağlam dostlukların başlangıcı olmuştu. Okul bitikten sonra Okul Md. Gülgün Karahalil hanım Mesut Taşkın arkadaşım ve bana okulun ek binasında kalacak yer temin ederek stajı okulda yapmamızı istedi. 1993 yılına kadar mezun olanların diplomalarının doldurulması, Okul bina içi yazıların yazılması, eğitim amaçlı CNC Makina devre alma v. b okulun bir çok işi ile ilgili çalışmalar için okulda kaldık.

Okulu bitirdik. Okulun hayat mücadelesindeki bize katkıları ve vereceği meyvelerin ne olacağını zaman gösterecekti.

Okul bitir bitmez bize verdiği ilk meyve 1991 yılından bu yana 25 yıl geçmesine rağmen hepsi birbirinden değerli memleketin dört bir köşesinde bulunan 93 yılı Makina bölümü mezunu 16 kişilik bir arkadaş grubunun oluşmasıydı. Köklü ve sağlam bir arkadaşlığın temelini atılmasını sağlamıştı. . Grubumuza BMB (Büyük Makinacılar Birliği) adını koyduk. Okul bitiminden sonra periyodik olarak 3 yılda bir Tekirdağ’da toplandık düğünlerimizde biraraya geldik. Taki 2005 yılına kadar. 2005 yılından itibaren artık her birimizin yaşadığı şehirde toplanmaya başladık. İlk İzmir, sonra Çanakkale ve bu yılda Karadeniz Ereğlide yine anılarla dolu unutulmaz bir hafta sonu birlikte olacağız. Umarız bu birliğimiz BMB mezara kadar gidecektir.

Son sınıftayken bitirme tezi adı altında bir proje ödevi hazırlamıştık. Bu proje ödevi benim hayatımı yönlendirmiştir. Bu yüzden sizlere tavsiyem şu ki; Performans ve Proje ödevlerinizde Gerçek anlamda ilginizi çeken bir konu seçin. Kendiniz araştırarak bu ödevi hazırlayınız.

Bize uzak olan şeyleri ulaşılmaz gibi görüp, gözümüzde büyütmenin ne denli yanlış bir düşünce olduğunu göreceksiniz.

Bizim proje konumuz CNC (Computer Numeric Control ) tezgahlarıydı. 1992 ‘li yıllarda yeni yeni Türkiye’ye giren teknolojik bir makinaydı. Hiç unutmam soğuk karlı bir şubat ayıydı. CNC tezgahı görmek için Mecedes’e yan sanayi olarak çalışan Pendik’te Dolayobada bulunan bir şirkete giderek dizlerimize kadar kara saplanmış sırıl sıklam olmuştuk. Şirket sahibi halimizi görünce bize çok yardımcı olmuş ve ustasını çağırıp CNC göstererek programlamayı anlatmıştı. Tüm fuarları CNC görme adına gezmiş ve bu konuda kalın bir kitap yazmıştık.

Okulda stajımı yapmama rağmen Ford Otosan İnönü fabrikasının Teknoloji yenileyip CNC tezgahları aldığını duyduğumda staj müracatında bulundum. Günümüzde staj yapan öğrencilere bakıyor ve acıyorum. Naylon staj dosyaları hazırlayarak hocaları değil kendilerini kandırıyorlar. Staja başladım 18 adet CNC tezgahı gelmişti. İthal edilen Motor Bloğu, Silindir kapağı, Volan, Biyel kolu. v. b bir çok motor parcasını Türkiye’de üreteceklerdi. Japon malı CNC tezgahlarını devreye alma aşamasında Japon ekip ile birlikte çalıştık. Staj bitiminde üretim müdürü çalışmak istersem kalabileceğimi yapılacak çok iş olduğunu söyledi. Mühendisliğe dikey geçiş yapmak istediğimi fakat yaptığım işi sevdiğimi ve maddi açıdan çalışmam gerektiğini söyleyip kabul ettim.

Çünkü yaptığım işi severek yapıyordum. İşe devam etmeme sebep olan şeyin yaptığım işe olan aşkım olduğuna ikna olmuştum. Neyi sevdiğinizi bulmanız gerek ve bu aşklarımız için geçerli olduğu gibi işlerimiz içinde geçerlidir. Harika bir iş yapmanın tek yolu ise yaptığınızı sevmenizden geçer. Henüz bulamadıysanız aramaya devam edin. Yılmayın. Sevdiğiniz şeyler uğruna herşeyi yapın. Dikey geçiş sonuçları açıklandı. Dumlupınar Ünv. makina Müh Kabul edilidim. Fakat gitmedim. Yeni açılmış bir üniversiteydi. Yaptığım iş konusunda uzmanlaşmanın benim için daha iyi olacağını düşünerek, maddi imkanlarda söz konusu olduğundan gitmedim.

Ford Otosanda 3 yıl CNC Seri üretim operatörü olarak çalıştım. 2 kez terfi aldım. Sebebi ise bugun yollarda hzimet veren Türkiyede üretilen Ford araçlarında kullanılan Motor bloğu, Silindir kapağı, v. b motor komponentlerinin yerlileştirilmesinde görev almıştım. Askerliğim dolayısı ile ayrıldım.

Askerlik sonrasında işimin iyi olmasına rağmen deniz kıyısı olmadığından Eskişehir’i terk ettim. Yine hayalimde yaşamayı düşündüğüm Egenin incisi sahil kenti olan İzmir’i tercih ettim. 1996 yılında bu kez BMC firmasının Teknoloji yenileme için CNC tezgahları aldığını duydum. İş müracatına gittiğimde Ford Otosanda çalışan Japon ekip oradaydı. Beni orada görünce onlarda çok şaşırmıştı. 22 adet CNC tezgahını Ford Otosanda yapmış olduğum işleri bu sefer BMC tekrar ettim. Fakat deneyim sahibi olduğumdan Mühendislik hizmetleri bünyesinde CNC Deneme ve Geliştirme Teknikeri olarak işe başladım. Cummıns motorun tüm talaşlı imalat parcalarını devreye alıp seri üretime hazır hale getirdik. 5,5 yıl BMC firmasında çalıştım.

2001 yılında Fransa ve İngilterede üretilmekte olan dizel araçlarda kullanılan ürünleri İzmir Ege Serbest bölgesinde (Amerikan firması olan Delphi Diesel Systemleri firması ) Türkiyede üretecekleri için tecrübeli tekniker aradıklarını. Delphide çalışan Uçak Müh bir arkadaşımdan duydum beni tavsiye etmişti.

Benden müracat etmemi istedi. 2001 yılı 11 Eylül'de ikiz kulelerin yıkıldığı gün BMC'den istifa ederek yurt dışından transfer edilecek hatlarda görev almak üzere Kıdemli Proses Teknikeri sıfatıyla iş hayatımda yeni bir sayfa açtım. Bu kararı vermek benim için oldukça zor oldu. Fakat kalbimin ve sezgilerimin sesini dinledim. Nitekim yanılmamışım.

Kalbinizin ve sezgilerinizin yolunda gidecek cesarete her zaman sahip olun . Kalbiniz ve sezgileriniz ne yapmak istediğinizi bilirler. Bunun dışında herşey ikinci planda

İnsanın sürekli kendisini teknoloji ile birlikte yenilemesi gerekiyor. Özellikle bizim meslekte bu kaçınılmaz Daha teknolojik, gelişime açık yurt dışı projeleri olması ve sosyal imkanları iyi olduğundan Delphi Dizel Sistemlerini tercih ettim. Benim için bu büyük bir başarı idi. Şirket çalışanlarının çoğunluğu ODTÜ ve İTÜ mezunu idi. Başarılı olmanın ağırlığı yeni bir işe başlamanın hafifliği ile yer değiştirmişti. Daha fazla enerji harcamam gerekiyordu ama kendime güveniyordum. . İngiltere 1,5 ay ve Fransa'da 1 ay kalıp, üretilen ürünleri başarı ile transfer ettik.

5 yıl aradan sonra 11 Eylül 2007 yılında göstermiş olduğum çaba ve başarıdan dolayı Şirket içerisinde açık olan Proses Mühendisliği görevine atandım. Fransa teknik merkeze bağlı olarak birlikte yürüttüğümüz bir projede, müşterimiz Mercedes Benz. Yeni Teknoloji Common Rail İşleme hattı kurulumunda Proses Mühendisi olarak görev aldım.

2009 yılında yeni nesil NHB yani enjektör kütüğü imalat hattı projesi Proses sorumluluğuna terfi ettim. Sıfırdan hat kurduk. makina kabullerini Almanya - Chron fabrikası Torna tezgahlarını Mazak İngiltere, Broş için Fransa ve Derin Delme makinlarını Bursa STL firmalarında kabullerini yaparak devereye aldık. 500 kişilk yeni bir imlat hattı kurduk. Başarı ile devreye aldığımız için Fabrikanın Proses Birim müdürlüğüne atandım. Bakım ekibi, Proses ekibi ve Takımhane ekiplerinin yöneticiliğini sürdürmekteyim.

Tek eksikliğini hissettiğim İngilizce için 43 yaşında olmama rağmen eğitime devam ediyorum. Mühendisliğe geçişi çok istememe rağmen yaşam koşullarından dolayı mezun olamamıştım ama bu duyguyu okul bitirmeden yabancı sermayeli bir şirkette ODTÜ ve İTÜ mezunu mühendis arkadaşlarla birlikte Mühendislik kadrosunda çalışmak benim için onur verici bir olaydır.

Tekirdağ Meslek Yüksek okulu Makina Bölümüne gitmem benim hayatımın akışını değiştirmişti.

T. Ü Gıda Müh okuyan eşim ile tanışmama,25 yıldır süren güzel bir dostluk grubunun BMB temelinin atılmasına, Şuanda bulunduğum pozisyona ulaşmamda büyük rol oymamıştır. 2 yıllık okullara toplum gözünde hala aman 2 yıllık okulu okuyupta ne yapacaksın diyenlerin bu başarı öykümü okumalarını çok isterdim.

Bu başarımın hiç kuşkusuz en büyük katkıyı bu mesleği bana sevdiren ve öğreten Tekirdağ Mes Yük Okulu hocalarım olmuştur. Bu vesile ile;

- Düzenlediği teknik gezilerle ve atelyedeki çalışmalarımız ile bize Makinacılık ruhunu aşılayan Atilla BABACAN'a

- İmkansızlıklar içinde dahi tahtaya bilgisayar çizerek bize bilgisayarı öğreten Sinan CENGİZ'e

- Demir karbon diyagramını ezberlemediğimiz için bize kök söktüren ne işimize yarayacak ki düşüncelerini yıkıp bize malzemeyi sevdiren Recai BİLGİ'ye

- Genc ve yakışıklı hocamızın derslerini kırmamıza rağmen yılmadan bize birşeyler öğretme adına girmediğimiz derslerde bize fotokopiler çekerek büyük bir arzu ve hevsele ders anlatan Celalettin BAŞTÜRK'e

- Teknolojinin Bilimsel İlkeleri dersi ile hepimizin korkulu rüyası olmuş ve %90 bütünlemeye kalmıştık. Buna rağmen hepimiz çalışarak geçmiştik. Benim için İzmir'e dikey geçiş hayallerimi yıkan bir ders olmuştu. Hiç unutmam Aytekin hocamıza giderek tek bu dersim kaldı eğer bütünlemeye kalmazsam dikey geçiş yapacağım dediğimde bana çalışmam gerektiğini söylemişti. Evet çalıştığımız zaman hepsi oluyormuş. Mühendis bile oluyormuş. Bunuda bize öğrettiği için Aytekin ERDEM hocamıza sonsuz teşekkürlerimi sunarım.

1993 Makina Bölümü mezunlarından

İsmail TUTMUŞ

Soldan sırası ile Erdal Tomakin –İzmir –Ege seramik. , Murat EREN Çorlu- Şişecam , İsmail Tutmuş –Kütahya –Delphi Dizel ,Ali VURAL –İstanbul- Anadolu Holding , Bilal KARAKAYA- Çorum – Kardeş Elektrik , CAN KAYAR –Kirklareli – Şişecam ,Yaman TAMMİS – Karadeniz Ereğli- Ereğli Demir Çelik, M. Ali ACAR – Kastamonu – Çiğli Belediyesi Makina İkmal, Mesut TAŞKIN – Tekirdağ- LCW, Tarık ER- Akçakoca- Serbest Meslek, Gökhan BAYDAR – Tekirdağ, Cezaevi – Mesut DEMİR – Lüleburgaz,Şişecam